Truitje

Is dit truitje zelfwasbaar, vroeg ze. Pardon mevrouw? Zelfwasbaar? Zei ze nogmaals.

Ik keek haar zo wezenloos aan dat ze begon zichzelf te verklaren.

Wij vinden wassen van textiel slecht voor het milieu en volstrekt overbodig, begin ze. Ik keek snel om me heen toen ze met wij begon maar ik zag verder niemand in de zaak.

Een kledingstuk leg je tussen twee vochtige handdoeken en de kwalijke stoffen worden zo geabsorbeerd. En de handdoeken dan vroeg ik bijdehand. Die laten wij heerlijk in de buitenlucht wapperen en de bacteriën verdwijnen in de lucht. Dus is dit truitje zelfwasbaar of niet? Hoe kan ik dat weten mevrouw.

Nou meestal fluistert een kledingstuk me toe of niet. Ik weet dan heel snel of het zelfwasbaar is of niet maar dit truitje, ze hield het blauwe kledingstuk in de lucht, zegt niks.

Ik pak het blauwe geval van haar aan, luister ernaar en deins dat verschrikt terug. Ze wil niet mee, zegt ze terwijl ik haar met grote ogen aankijk. Hoezo niet… deze houdt van wasmachines, ze vindt het heerlijk om rond te tollen in het sop en lekker fris te worden.

De mevrouw kijkt me minachtend dan en mompelt @knettergek”. Tja sommige gektes zijn besmettelijk.